مقایسۀ حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی عضلات ساق پا در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از ارتفاعات مختلف

هدف این تحقیق، مقایسۀ فعالیت عضلات دوقلوی داخلی، نعلی و حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین در حرکت فرود تک پای مردان دارای زانوی پرانتزی و نرمال از ارتفاعات مختلف بود.22 دانشجوی مرد سالم رشتۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، شامل 10 نفر دارای زانوی پرانتزی و 12 نفر دارای زانوی نرمال در این تحقیق شرکت کردند. ناهنجاری زانوی پرانتزی با کولیس و گونیامتر انداز­ه گیری شد. آزمودنی­ها حرکت فرود تک پا را از سه ارتفاع 20، 40 و 60 سانتی­متر روی صفحۀ نیرو انجام دادند. حرکت فرود به دو مرحله تقسیم شد:100 میلی ثانیه قبل از تماس آغازین پا با زمین و 100 میلی ثانیه بعد از تماس پا با زمین (مرحلۀ جذب نیرو). برای تجزیه وتحلیل داده­ها از نرم افزار matlab نسخۀr2009a،spss نسخۀ21 و آزمون تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد (05/0p£). تفاوت معناداری در حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین هنگام برخورد پنجه در سه ارتفاع بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p). تفاوت معناداری در فعالیت عضلۀ دوقلوی داخلی و نعلی قبل از فرود بین دو گروه مشاهده نشد، اما در مرحلۀ جذب نیرو تفاوت معناداری در فعالیت عضلۀ دوقلوی داخلی بین دو گروه به دست آمد (05/0>p) و عضلۀ نعلی تفاوت معناداری نشان نداد (05/0p). افزایش حداکثر نیروی عمودی عکس العمل زمین و کاهش فعالیت عضلات ساق پا (به ویژه دوقلوی داخلی) در افراد دارای زانوی پرانتزی، احتمالاً در طولانی­مدت سبب آسیب­دیدگی و بروز بیماری­های تخریب مفصلی شود.